Schagen

Renske Leijten
 

Winst maken mag, maar niet in de zorg!

"Toegang tot onderwijs of zorg mag niet afhangen van een goed gevulde portemonnee. Dat is een basisrecht. Zorg en commercie vloekt, stoppen dus met die marktwerking. Ik wil de macht van de zorgverzekeraars breken. Nu zeggen veel gemeenten: betaal die huishoudelijke verzorging maar zelf. Maar als mensen dat niet kunnen is het enige alternatief vervuilen. Dan laten we oudere, kwetsbare mensen echt aan hun lot over. Ik word daar onpasselijk van." Daarmee opent de altijd strijdbare en maatschappelijk betrokken Renske Leijten haar relaas. De Haarlemse is sinds 22 november 2006 SP Tweede Kamerlid op het gebied van Volksgezondheid en zorg.

Naar de rechter

De zorg is voor haar een zorg. "Het Rijk draagt taken voor zorg, ondersteuning en werkbemiddeling van mensen met een arbeidsbeperking over aan de gemeenten en dat gaat gepaard met veel te bezuinigingen en dat zal leiden tot enorme problemen. Al zullen de problemen overal verschillen, want naast het bezuinigen laat het Rijk gemeenten ook heel vrij in wat ze organiseren en hoe. Een zeer bejaard echtpaar moest al naar de rechter om af te dwingen dat ze nog huishoudelijke verzorging kregen, hoe erg is dat. Je zult in de ene gemeente meer voorzieningen krijgen dan in de andere, al naar gelang de politieke wil om zaken voor kwetsbare burgers te organiseren."
Dat de regering stelt dat mensen meer voor elkaar moeten zorgen, is het recht praten van kromme en harde bezuinigingen, beweert Leijten met een stellige zekerheid "Mensen zorgen allang voor hun naasten. We hebben niet voor niets meer dan drie miljoen mantelzorgers, waarvan velen meer dan tien uur zorg verlenen voor hun familielid. Natuurlijk probeer je je buren bij te staan als ze dat nodig hebben. Het is ook idioot om vrijwilligerswerk verplicht te maken, dan is het geen vrijwilligerswerk meer."

Niet goedkoper

"Vele politici zeggen dat zorg onbetaalbaar is, maar met deze maatregelen maken ze het niet goedkoper. Of gemeenten moeten bijbetalen of mensen moeten het zelf betalen. Dat is geen besparing maar de rekening doorschuiven. Natuurlijk kan en moet je besparen in de zorg. Zorgverzekeraars geven jaarlijks meer dan een half miljard uit aan klantenbinding en reclames om verzekerden te krijgen of te houden. Dat is nog eens zonde van onze premie! Maar wat dacht u ook van alle bureaucratie? Vele gemeenten gaan nu met ambtenaren ‘keukentafel’ gesprekken houden. Daarvoor moeten vele mensen opgeleid worden, dat kost geld. Waarom gebruiken we niet gewoon de kennis die er is, van de huisarts, de wijkverpleegkundige of de huishoudelijke hulp. Zij weten wat mensen nodig hebben, vertrouw hun oordeel en bespaar op die achterlijke bureaucratie."

Te duur

"De stelling dat zorg te duur is, komt van mensen die liever niet meer bijdragen aan de zorgkosten van anderen. Zij zijn bijvoorbeeld ook de uitvinders van het eigen risico: de eerste 375 euro die patiënten zelf moeten betalen. Ze doen alsof je kiest voor ziekte en zorg, terwijl iedereen weet dat gezondheid het grootste goed is. Het eigen risico is een boete op ziek worden en immoreel. Daarbij is het levensgevaarlijk, want mensen die vanwege de kosten afzien van noodzakelijke zorg (ook psychische zorg!) kunnen nog wel eens behoorlijk verergerd veel duurdere zorg nodig hebben." 
Volgens Leijten hebben we een schreeuwend duur zorgstelsel van concurrentie en marktwerking. "Maar de regering beweert, dat ze wil besparen. Maar iets doen aan overhead, kosten voor accountants en reclamemakers wil ze niets doen. Dat zorgverzekeraars winst maken met de premie (anderhalf miljard!), vindt minister Schippers ‘onderdeel van ons zorgstelsel’. Als je de winst en de kosten voor klantenbinding optelt, hebben we al twee miljard gewonnen. Als we iets gaan doen aan de dure marktwerking en de bureaucratie gaat de teller pas echt lopen. Allemaal besparingsmaatregelen, waarmee je dus niet de patiënt of de oudere raakt"
Dat zorgverzekeraars gaan beslissen waar iemand zorg krijgt die nodig is, vindt Leijten erg ongewenst. "Daarom moeten we daar een stokje voor blijven steken. De zorgverzekeraars zou wat ons betreft hun taak moeten worden ontnomen door te gaan werken met één landelijke zorgvoorziening die de taken van zorgverzekeraars overneemt. Hiermee krijgen we de zorg weer in onze eigen handen, beslist niet de zorgverzekeraar of ergens een ziekenhuis kan blijven of niet. Overigens vinden wij dat je zorg zo publiek als mogelijk moet organiseren. Winst maken en commerciële avonturen mogen in het bedrijfsleven, maar niet in zo een cruciale basisvoorziening als de zorg."